METODY WYCHOWAWCZE
Stosowane metody wychowawcze w grupie 2
- Metoda modelowania – polega na świeceniu własnym przykładem. Jedna z najskuteczniejszych metod wychowania, odwołująca się do obserwacji i naśladowania przez dzieci zachowań osób dorosłych z najbliższego otoczenia ( nauczyciele, personel, rodzice, rodzeństwo)
- Metoda perswazji – metoda oddziałująca za pomocą słowa. Polega na wyjaśnianiu, argumentowaniu, tłumaczeniu zasad postępowania i korygowaniu błędów w zachowaniu dziecka. Podczas perswazji warto odwoływać się do przykładów, wywoływać empatię, poruszać wewnętrzny świat przeżyć malca, pytać o jego zdanie na dany temat.
- Metody zadaniowe – polegają na zaaranżowaniu dzieciom konkretnych sytuacji zadaniowych, które wymagają współpracy i podjęcia wysiłków, by zrealizować określony cel, mający doprowadzić do wzrostu wiedzy i wzbogacenia szkrabów o nowe doświadczenia oraz umiejętności. Metody zadaniowe świetnie wkomponowują się w różnego rodzaju działalności zabawowe, teatrzyki, spektakle, wykonywanie wspólnych projektów czy tworzenie grupowych prac plastycznych. Dzieci uczą się negocjowania, konstruktywnej komunikacji, akceptacji norm społecznych. Podejmują określane role społeczne, rozwiązują konflikty i wzbogacają swoje umiejętności interpersonalne.
- Dyskutowanie i wyjaśnianie – polega na wymianie zdań na linii nauczyciel -dziecko. Porozumiewanie się powinno mieć charakter partnerski na bazie analizy, oceny argumentów każdej ze stron, zapoznania się z potrzebami i aspiracjami partnera rozmów, dzielenie się własnym doświadczeniem, interpretowanie pewnych faktów, ukazanie dróg dojścia do wyznaczonych sobie przez dziecko zadań.
- Inspirowanie i stymulowanie aktywności dziecka – mobilizowanie dziecka do wyznaczania sobie celów i wspierania go w dążeniu do realizacji marzeń. Podpowiadanie kierunków działań i zachęcanie do ambitnych osiągnięć.
- Wyrażanie aprobaty i dezaprobaty – metoda wychowawcza odwołująca się do mechanizmu psychologicznego (prawo efektu), leżącego u podstaw karania i nagradzania .Nauczyciele wyrażają swoją akceptację lub brak akceptacji dla pewnych poczynań i sposobów zachowania dziecka. Stymulują malucha do powtarzania działań, które służą jego rozwojowi, natomiast ganią reakcje dysfunkcjonalne, żywiąc nadzieję, że dziecko, któremu zależy na zdaniu opiekunów, zmodyfikuje swoje postępowanie.
- Dostarczanie wiedzy i ćwiczenie – podstawą wychowania jest wyposażenie dziecka w informacje o tym, jak można się zachować i jaka jest najbardziej konstruktywna (akceptowana społecznie) forma postępowania w danym kontekście sytuacyjnym. Dziecko dysponujące wiedzą na dany temat ma szansę zachować się w korzystny dla wszystkich sposób. By reakcja się utrwaliła, warto ją powtarzać, ćwiczyć i instruować, udzielając wskazówek
- Kary i nagrody – metoda wychowawcza gdzie KARY to wzmocnienia negatywne, które mają wygasić nieakceptowane formy zachowań oraz NAGRODY to wzmocnienia pozytywne, mające utrwalić i wzmocnić zachowania konstruktywne, przejawiane przez dziecko.
- Nagradzanie lub karanie odbywa się bezpośrednio po aktywności dziecka.
NIE STOSUJEMY KAR CIELESNYCH uczących jedynie agresji.
Formy nagradzania zachowań respektujących ustalone normy i zasady:
·pochwała wobec grupy,
·pochwała indywidualna,
·pochwała przed rodzicami,
·atrakcyjne spędzanie czasu, atrakcyjna zabawa w grupie według pomysłu dzieci,
·darzenie dziecko szczególnym zaufaniem np. zwiększając zakres jego samodzielności,
·drobne nagrody rzeczowe, np. emblematy uznania (odznaka, order),
·dostęp do atrakcyjnej zabawki.
Nagradzamy za:
·stosowanie ustalonych umów i zasad,
·wysiłek włożony w wykonanie pracy, zadania,
·wypełnienie podjętych obowiązków,
·bezinteresowną pomoc innym,
·stosowanie zasad ochrony przyrody,
·aktywny udział w pracach grupy
Formy karania za niestosowanie się do ustalonych wspólnie zasad:
·kara naturalna jako bezpośrednie następstwo winy (w sytuacjach nie zagrażających zdrowiu dziecka),
·zastosowanie aktywności mającej na celu rozładowanie negatywnych emocji,
·upomnienie słowne (przypomnienie obowiązujących zasad),
·rozmowa -przedstawienie następstw zachowania (skłonienie dziecka do autorefleksji),
·wyrażenie przez nauczyciela smutku i nie zadowolenia z powodu zachowania dziecka, ·odsunięcie na krótki czas od zabawy,
·poinformowanie rodziców o przewinieniu.
Kary stosujemy za:
·nieprzestrzeganie ustalonych norm i zasad współżycia w grupie i przedszkolu,
·stwarzanie sytuacji zagrażających bezpieczeństwu i zdrowiu własnemu i innych
,·zachowania agresywne,
·niszczenie wytworów pracy innych, ich własności,
·celowe nie wywiązanie się z podjętych obowiązków
Sposoby reagowania rodziców na "trudne" zachowania dzieci, pożądane w procesie budowania dyscypliny:
·ustal jasne zasady postępowania, zawrzyj umowę z dzieckiem
·ustal konsekwencje nieprzestrzegania umów
·odwołuj się do ustalonych reguł i zasad, przypominaj o nich
·reaguj na to co widzisz, słyszysz, czujesz -brak reakcji jest przyzwoleniem na niewłaściwe zachowanie
·bądź konsekwentny
·wprowadź zwyczaje i sygnały ostrzegawcze, zawierające wyraźną niewypowiedzianą wskazówkę, przypomnienie lub polecenie: wcześniej umówiony znak, minę, gest, dźwięk, postawę ciała
.·skoncentruj się na głównym problemie -nie załatwisz wszystkich problemów naraz
·twoje komunikaty werbalne i niewerbalne muszą być spójne
·używaj krótkich instrukcji
·mów czego oczekujesz i co chcesz, żeby dzieci robiły, a nie, czego nie chcesz
·używaj słowa dziękuję na końcu formy rozkazującej
·używaj słów "proszę", "teraz", "już" jeżeli dziecko jest niezdecydowane lub potrzebne mu jest ponaglenie
·uśmiechnij się i żartuj bez naśmiewania się
·monitoruj proces zmian
·udzielaj informacji zwrotnych
·świętuj sukcesy