Nagrody służą do aprobaty zachowania dziecka.
Nagrody nie zastępują umiejętności towarzyszenia dzieciom, a raczej na nim bazują i wzmacniają je. Wyróżniamy nagrody społeczne (słowne, fizyczne i zajęcia) i rzeczowe
Słowne to pochwała zachowania i dokładne określenie owego zachowania, np. „Dziękuję za to, że pozbierałeś zabawki”
„ Jestem dumna, że tak pięknie wykonałeś to trudne zadanie.”
„ Lubię, kiedy w łazience zostawiasz taki porządek”
„ Naprawdę doceniam to, że przyszedłeś od razu, jak tylko cię zawołałam.”
„Naprawdę lubię, kiedy jesteś posłuszny.”
Jest to rodzaj chwalenia i wskazywania jednocześnie odpowiedniego zachowania. Dla dzieci przedszkolnych jest to wyjątkowo ważne. Im więcej informacji przekażemy dzieciom, tym chętniej będą one uczyły się odpowiedniego zachowania.
Jeżeli brakuje nam czasu na chwalenie stosujemy zwięzłe nagrody słowne, np. „dobra robota”, „wspaniale”, „super”,„dzięki”
Chwalimy przyjemnym, pełnym entuzjazmu tonem w przeciwieństwie do bezbarwnego, monotonnego głosu.
Nagrody fizyczne to położenie ręki na ramieniu dziecka, lub puszczenie do niego oka. Uściski i ucałowania również mogą być rodzajem nagrody, ale lepiej używać ich jako dowodów miłości dużo częściej niż tylko jako nagrody. Istnieją rodzice tak zimni, że nie dotykają swoich dzieci, ale efekty po ćwiczeniach bywają rewelacyjne.
Wspólne zajęcia to robienie tego, co dzieci naprawdę lubią robić Nagroda taka stanowi pozytywne wzmocnienie oraz jest szansą na odkrycie pozytywnych cech dziecka . Mogą to być ulubione gry, czytanie bajek, spacer.
Nagradzamy wtedy, kiedy dziecko wykaże się wytrwałością przy wykonywaniu trudnego zadania.. Stawanie się „dziecinnym” tzn. robienie wszystko, co lubi robić dziecko, dostosowanie się do poziomu dziecka, to również sposób na dobre nagradzanie.
Informacje o tym, która zabawa dla dziecka będzie nagrodą można uzyskać od samego dziecka. Można przypomnieć sobie , w co dziecko lubi się bawić, można zapytać dziecko, co lubi robić, w końcu można sporządzić listę zajęć i powiedzieć dziecku, że są to czynności, które będą razem wykonywane, gdy ono wypełni określone zadanie
Nagrody rzeczowe to zabawki lub specjalne przyjęcia. Zawsze powinny być połączone z pochwałami. Najważniejsza jest uwaga dorosłego poświęcona wyłącznie dziecku. Samo podarowanie dziecku zabawki za dobre zachowanie nie przyniesie oczekiwanego efektu w postaci trwałej poprawy postępowania.
Obawy towarzyszące dorosłym:
Czy nagradzanie dziecka nie jest sposobem jego przekupywania?. My wszyscy pracujemy dla nagrody– jest nią, np. wynagrodzenie. Łapówkę dostaje się, by nakłonić kogoś do zrobienia czegoś niewłaściwego, a to nie jest celem przy nagradzaniu dzieci.
Pochwałę stosuję się w celu podjęcia wysiłku i doskonalenia się, a nie jako nagrodę po wykonaniu zadania. Pochwała bazuje na możliwościach i silnych stronach dziecka.
Pochwały i zachęty należą do nagród społecznych i używane są , by wzmocnić pożądane zachowanie.
Inną obawą dotycząca nagród jest to, że dziecko uzależni się od nich i utraci samomotywację. Wręcz przeciwnie, nagrody nie tylko nie niszczą motywacji, ale wręcz ją nasilają. Każdego nowego zachowania uczymy dziecko stosując początkowo nagrody. Kiedy dane zachowanie jest już wpojone stopniowo zmniejszamy zewnętrzne nagradzanie, a główną rolę zaczyna odgrywać wewnętrzna motywacja. Nagrody uczą dziecko, jakie zachowanie chcemy widzieć częściej.
Reguły skutecznego nagradzania:
1. Stosuj nagrody bezpośrednio po zachowaniu, które chcesz wzmocnić ( konsekwencja)
2. Początkowo nagradzaj dobre zachowanie zawsze, gdy będzie ono miało miejsce
3. Nagradzaj tylko te zachowania, które chcesz wzmocnić.
Zachowania których nie aprobujesz po prostu ignoruj.
Stosuj umiejętność nagradzania również w stosunku do siebie.
Koncentruj się na dobrych zachowaniach.
1. Zauważaj sytuacje , w których dziecko dzieli się z innymi, nie zaś takie, gdy coś im zabiera.
Nie: Przestań zabierać Markowi zabawki!
Tak: Kiedy rozmawiałam z Iwoną, zauważyłam, że podzieliłeś się zabawkami z Markiem.
2. Zauważaj posłuszeństwa , a nie jego brak:
Nie: Dlaczego jesteś taka uparta?
Tak: Tak szybko włożyłaś buty, gdy cię o to poprosiłam.
3. Koncentruj się na dobrym zachowaniu:
Nie: Chciałabym, żebyś przestał biegać po pokoju
Tak: Cieszy mnie, że prawie cały czas zabaw spędziłeś na dywanie lub przy stole.
4. Zauważaj współpracę, nie napady złości:
Nie: Twoje wrzaski doprowadzają mnie do szału!
Tak: Cichutko dzisiaj pozbierałaś zabawki , kiedy powiedziałam, że kończymy zabawę.
Zamiast zastanawiać się , w jaki sposób odzwyczaić dziecko od wtrącania się do rozmów dorosłych , pomyśl jak je zachęcić , by w tym czasie spokojnie się bawiło. W ten sposób centrum zainteresowania przesuwa się z przeszkadzania dorosłym na cichą zabawę i z upominania na nagradzanie.
Można aranżować sytuacje wychowawcze te, na których nam zależy i jasno określać swoje oczekiwania wobec dziecka? „Oczekuję, że gdy cię zawołam, przestaniesz zajmować się tym, co robiłeś i przyjdziesz do mnie”, „Chcę, żebyście bawili się razem, bez kłótni i bójek”.
Żródło:„Jak wychowywać uparte dziecko” - R . Forehand , N. Long
Nagrody nie zastępują umiejętności towarzyszenia dzieciom, a raczej na nim bazują i wzmacniają je. Wyróżniamy nagrody społeczne (słowne, fizyczne i zajęcia) i rzeczowe
Słowne to pochwała zachowania i dokładne określenie owego zachowania, np. „Dziękuję za to, że pozbierałeś zabawki”
„ Jestem dumna, że tak pięknie wykonałeś to trudne zadanie.”
„ Lubię, kiedy w łazience zostawiasz taki porządek”
„ Naprawdę doceniam to, że przyszedłeś od razu, jak tylko cię zawołałam.”
„Naprawdę lubię, kiedy jesteś posłuszny.”
Jest to rodzaj chwalenia i wskazywania jednocześnie odpowiedniego zachowania. Dla dzieci przedszkolnych jest to wyjątkowo ważne. Im więcej informacji przekażemy dzieciom, tym chętniej będą one uczyły się odpowiedniego zachowania.
Jeżeli brakuje nam czasu na chwalenie stosujemy zwięzłe nagrody słowne, np. „dobra robota”, „wspaniale”, „super”,„dzięki”
Chwalimy przyjemnym, pełnym entuzjazmu tonem w przeciwieństwie do bezbarwnego, monotonnego głosu.
Nagrody fizyczne to położenie ręki na ramieniu dziecka, lub puszczenie do niego oka. Uściski i ucałowania również mogą być rodzajem nagrody, ale lepiej używać ich jako dowodów miłości dużo częściej niż tylko jako nagrody. Istnieją rodzice tak zimni, że nie dotykają swoich dzieci, ale efekty po ćwiczeniach bywają rewelacyjne.
Wspólne zajęcia to robienie tego, co dzieci naprawdę lubią robić Nagroda taka stanowi pozytywne wzmocnienie oraz jest szansą na odkrycie pozytywnych cech dziecka . Mogą to być ulubione gry, czytanie bajek, spacer.
Nagradzamy wtedy, kiedy dziecko wykaże się wytrwałością przy wykonywaniu trudnego zadania.. Stawanie się „dziecinnym” tzn. robienie wszystko, co lubi robić dziecko, dostosowanie się do poziomu dziecka, to również sposób na dobre nagradzanie.
Informacje o tym, która zabawa dla dziecka będzie nagrodą można uzyskać od samego dziecka. Można przypomnieć sobie , w co dziecko lubi się bawić, można zapytać dziecko, co lubi robić, w końcu można sporządzić listę zajęć i powiedzieć dziecku, że są to czynności, które będą razem wykonywane, gdy ono wypełni określone zadanie
Nagrody rzeczowe to zabawki lub specjalne przyjęcia. Zawsze powinny być połączone z pochwałami. Najważniejsza jest uwaga dorosłego poświęcona wyłącznie dziecku. Samo podarowanie dziecku zabawki za dobre zachowanie nie przyniesie oczekiwanego efektu w postaci trwałej poprawy postępowania.
Obawy towarzyszące dorosłym:
Czy nagradzanie dziecka nie jest sposobem jego przekupywania?. My wszyscy pracujemy dla nagrody– jest nią, np. wynagrodzenie. Łapówkę dostaje się, by nakłonić kogoś do zrobienia czegoś niewłaściwego, a to nie jest celem przy nagradzaniu dzieci.
Pochwałę stosuję się w celu podjęcia wysiłku i doskonalenia się, a nie jako nagrodę po wykonaniu zadania. Pochwała bazuje na możliwościach i silnych stronach dziecka.
Pochwały i zachęty należą do nagród społecznych i używane są , by wzmocnić pożądane zachowanie.
Inną obawą dotycząca nagród jest to, że dziecko uzależni się od nich i utraci samomotywację. Wręcz przeciwnie, nagrody nie tylko nie niszczą motywacji, ale wręcz ją nasilają. Każdego nowego zachowania uczymy dziecko stosując początkowo nagrody. Kiedy dane zachowanie jest już wpojone stopniowo zmniejszamy zewnętrzne nagradzanie, a główną rolę zaczyna odgrywać wewnętrzna motywacja. Nagrody uczą dziecko, jakie zachowanie chcemy widzieć częściej.
Reguły skutecznego nagradzania:
1. Stosuj nagrody bezpośrednio po zachowaniu, które chcesz wzmocnić ( konsekwencja)
2. Początkowo nagradzaj dobre zachowanie zawsze, gdy będzie ono miało miejsce
3. Nagradzaj tylko te zachowania, które chcesz wzmocnić.
Zachowania których nie aprobujesz po prostu ignoruj.
Stosuj umiejętność nagradzania również w stosunku do siebie.
Koncentruj się na dobrych zachowaniach.
1. Zauważaj sytuacje , w których dziecko dzieli się z innymi, nie zaś takie, gdy coś im zabiera.
Nie: Przestań zabierać Markowi zabawki!
Tak: Kiedy rozmawiałam z Iwoną, zauważyłam, że podzieliłeś się zabawkami z Markiem.
2. Zauważaj posłuszeństwa , a nie jego brak:
Nie: Dlaczego jesteś taka uparta?
Tak: Tak szybko włożyłaś buty, gdy cię o to poprosiłam.
3. Koncentruj się na dobrym zachowaniu:
Nie: Chciałabym, żebyś przestał biegać po pokoju
Tak: Cieszy mnie, że prawie cały czas zabaw spędziłeś na dywanie lub przy stole.
4. Zauważaj współpracę, nie napady złości:
Nie: Twoje wrzaski doprowadzają mnie do szału!
Tak: Cichutko dzisiaj pozbierałaś zabawki , kiedy powiedziałam, że kończymy zabawę.
Zamiast zastanawiać się , w jaki sposób odzwyczaić dziecko od wtrącania się do rozmów dorosłych , pomyśl jak je zachęcić , by w tym czasie spokojnie się bawiło. W ten sposób centrum zainteresowania przesuwa się z przeszkadzania dorosłym na cichą zabawę i z upominania na nagradzanie.
Można aranżować sytuacje wychowawcze te, na których nam zależy i jasno określać swoje oczekiwania wobec dziecka? „Oczekuję, że gdy cię zawołam, przestaniesz zajmować się tym, co robiłeś i przyjdziesz do mnie”, „Chcę, żebyście bawili się razem, bez kłótni i bójek”.
Żródło:„Jak wychowywać uparte dziecko” - R . Forehand , N. Long