Stosowane  metody wychowawcze w grupie 4 ( dzieci starsze)

• Metoda modelowania – polega na świeceniu własnym przykładem. Jedna z najskuteczniejszych metod wychowania, odwołująca się do obserwacji i naśladowania przez dzieci zachowań osób dorosłych z najbliższego otoczenia ( nauczyciele, personel, rodzice, rodzeństwo) 
• Metoda perswazji – metoda oddziałująca za pomocą słowa. Polega na wyjaśnianiu, argumentowaniu, tłumaczeniu zasad postępowania i korygowaniu błędów w zachowaniu dziecka. Podczas perswazji warto odwoływać się do przykładów, wywoływać empatię, poruszać wewnętrzny świat przeżyć malca, pytać o jego zdanie na dany temat.
• Metody zadaniowe – polegają na zaaranżowaniu dzieciom konkretnych sytuacji zadaniowych, które wymagają współpracy i podjęcia wysiłków, by zrealizować określony cel, mający doprowadzić do wzrostu wiedzy i wzbogacenia szkrabów o nowe doświadczenia oraz umiejętności. Metody zadaniowe świetnie wkomponowują się w różnego rodzaju działalności zabawowe, teatrzyki, spektakle, wykonywanie wspólnych projektów czy tworzenie grupowych prac plastycznych. Dzieci uczą się negocjowania, konstruktywnej komunikacji, akceptacji norm społecznych. Podejmują określane role społeczne, rozwiązują konflikty i wzbogacają swoje umiejętności interpersonalne.
• Dyskutowanie i wyjaśnianie – polega na wymianie zdań na linii nauczyciel -dziecko. Porozumiewanie się powinno mieć charakter partnerski na bazie analizy, oceny argumentów każdej ze stron, zapoznania się z potrzebami i aspiracjami partnera rozmów,   dzielenie się własnym doświadczeniem, interpretowanie pewnych faktów, ukazanie dróg dojścia do wyznaczonych sobie przez dziecko zadań.
• Inspirowanie i stymulowanie aktywności dziecka – mobilizowanie dziecka do wyznaczania sobie celów i wspierania go w dążeniu do realizacji marzeń. Podpowiadanie  kierunków działań i zachęcanie  do ambitnych osiągnięć.
• Wyrażanie aprobaty i dezaprobaty – metoda wychowawcza odwołująca się do mechanizmu psychologicznego (prawo efektu), leżącego u podstaw karania i nagradzania .Nauczyciele wyrażają swoją akceptację lub brak akceptacji dla pewnych poczynań i sposobów zachowania dziecka. Stymulują malucha do powtarzania działań, które służą jego rozwojowi, natomiast ganią reakcje dysfunkcjonalne, żywiąc nadzieję, że dziecko, któremu zależy na zdaniu opiekunów, zmodyfikuje swoje postępowanie.
• Dostarczanie wiedzy i ćwiczenie – podstawą wychowania jest wyposażenie dziecka  w informacje o tym, jak można się zachować i jaka jest najbardziej konstruktywna (akceptowana społecznie) forma postępowania w danym kontekście sytuacyjnym. Dziecko dysponujące wiedzą na dany temat ma szansę zachować się w korzystny dla wszystkich sposób. By reakcja się utrwaliła, warto ją powtarzać, ćwiczyć i instruować, udzielając wskazówek postępowania.
• Kary i nagrody – metoda wychowawcza gdzie  KARY to wzmocnienia negatywne, które mają wygasić nieakceptowane formy zachowań oraz  NAGRODY to wzmocnienia pozytywne, mające utrwalić i wzmocnić zachowania konstruktywne, przejawiane przez dziecko.
• Nagradzanie lub karanie odbywa się  bezpośrednio po aktywności dziecka.

NIE STOSUJEMY KAR CIELESNYCH   uczących  jedynie agresji.    

 

Formy nagradzania zachowań respektujących ustalone normy i zasady:

·pochwała wobec grupy,

·pochwała indywidualna,

·pochwała przed rodzicami,

·atrakcyjne spędzanie czasu, atrakcyjna zabawa w grupie według pomysłu dzieci,

·darzenie dziecko szczególnym zaufaniem np. zwiększając zakres jego samodzielności,

·drobne nagrody rzeczowe, np. emblematy uznania (odznaka, order),

·dostęp do atrakcyjnej zabawki.

Nagradzamy za:

·stosowanie ustalonych umów i zasad,

·wysiłek włożony w wykonanie pracy, zadania,

·wypełnienie podjętych obowiązków,

·bezinteresowną pomoc innym,

·stosowanie zasad ochrony przyrody,

·aktywny udział w pracach grupy

 

Formy karania za niestosowanie się do ustalonych wspólnie zasad:

·kara naturalna jako bezpośrednie następstwo winy (w sytuacjach nie zagrażających zdrowiu dziecka),

·zastosowanie aktywności mającej na celu rozładowanie negatywnych emocji,

·upomnienie słowne (przypomnienie obowiązujących zasad),

·rozmowa -przedstawienie następstw zachowania (skłonienie dziecka do autorefleksji),

·wyrażenie przez nauczyciela smutku i nie zadowolenia z powodu zachowania dziecka, ·odsunięcie na krótki czas od zabawy,

·poinformowanie rodziców o przewinieniu.

Kary stosujemy za:

·nieprzestrzeganie ustalonych norm i zasad współżycia w grupie i przedszkolu,

·stwarzanie sytuacji zagrażających bezpieczeństwu i zdrowiu własnemu i innych

,·zachowania agresywne,

·niszczenie wytworów pracy innych, ich własności,

·celowe nie wywiązanie się z podjętych obowiązków

 

Sposoby reagowania rodziców na "trudne" zachowania dzieci, pożądane w procesie budowania dyscypliny:

·ustal jasne zasady postępowania, zawrzyj umowę z dzieckiem

·ustal konsekwencje nieprzestrzegania umów

·odwołuj się do ustalonych reguł i zasad, przypominaj o nich

·reaguj na to co widzisz, słyszysz, czujesz -brak reakcji jest przyzwoleniem na niewłaściwe zachowanie

·bądź konsekwentny

·wprowadź zwyczaje i sygnały ostrzegawcze, zawierające wyraźną niewypowiedzianą wskazówkę, przypomnienie lub polecenie: wcześniej umówiony znak, minę, gest, dźwięk, postawę ciała

.·skoncentruj się na głównym problemie -nie załatwisz wszystkich problemów naraz

·twoje komunikaty werbalne i niewerbalne muszą być spójne

·używaj krótkich instrukcji

·mów czego oczekujesz i co chcesz, żeby dzieci robiły, a nie, czego nie chcesz

·używaj słowa dziękuję na końcu formy rozkazującej

·używaj słów "proszę", "teraz", "już" jeżeli dziecko jest niezdecydowane lub potrzebne mu jest ponaglenie

·uśmiechnij się i żartuj bez naśmiewania się

·monitoruj proces zmian

·udzielaj informacji zwrotnych

·świętuj sukcesy