INFORMACJE METODYCZNE

 Aby dziecko nauczyło się czytać z radością i umiało w przyszłości czytać ze zrozumieniem, by kochało czytać także w szkole, musi mieć nauczycieli, którzy kochają uczyć kodu pisanego. Takim nauczycielem może zostać mama, tata, babcia czy dziadek. Jedynym warunkiem jest przekonanie o wyjątkowej wartości wczesnego czytania w rozwoju małego dziecka. I nie chodzi tylko o rozwój intelektualny, ale także o rozwój emocjonalny i społeczny. Dziecko, które wcześniej opanuje sztukę czytania, ma większy zasób słów niż jego nieczytający rówieśnicy, potrafi koncentrować się na różnorodnych zadaniach, szybko uczy się reguł, także społecznych. Poprzez czytanie kształtuje się zdolność dokonywania kategoryzacji, która współcześnie jest uznawana za wskaźnik poziomu inteligencji.(...)oraz wyobraźnia, która jest niezbędna do kreatywnego myślenia.

        Do nauki czytania  z dziećmi w wieku przedszkolnym wykorzystuje się alfabet drukowany (tylko wielkie litery). Często bywa tak,  że dziecko  po zapoznaniu się z wielkimi  literami , spontanicznie, niejako „samodzielnie” odczytuje małe litery.

Rozpoczynanie od czytania dużych liter  ma podwójne uzasadnienie psychologiczne. Pierwsze związane jest z postrzeganiem wzrokowym, drugie z psychologicznym mechanizmem pierwszego połączenia. Percepcja wielkich liter jest łatwiejsza , dziecko szybciej dostrzega elementy  istotne dla różnicowania liter. Wpływa to na mniejszą ilość powtórzeń oraz szybsze tempo zapamiętywania i czytania.

Metoda nauki czytania J.Cieszyńskiej opiera się na procedurze:

• POWTARZANIE
• ROZUMIENIE
• NAZYWANIE – samodzielne, głośne czytanie

Nie można określić ilości powtórzeń przez dziecko. Autorka wyróżnia następujące  etapy w swojej metodzie:

I ETAP- od samogłosek do sylaby otwartej

II ETAP –od sylaby otwartej do pierwszych wyrazów

III ETAP – czytanie sylab otwartych i zamkniętych, czytanie wyrazów

IV ETAP – czytanie tekstów. Strategia postępowania jest zawsze taka sama, przejście do wyższego etapy (poziomu) jest uwarunkowane opanowaniem etapu niższego.

Podczas nauki czytania dziecko uzmysławia sobie różnice fonologiczne, pojmując ich funkcję odróżniania sylab. Najpierw poznaje samogłoski prymarne, wg podanej już procedury :POWTARZANIE – dziecko czyta wskazane samogłoski za nauczycielem, ROZUMIENIE – nauczyciel podaje samogłoski dziecko je wskazuje, NAZYWANIE – dziecko odczytuje samodzielnie samogłoski. Po opanowaniu umiejętności odczytywania samogłosek prezentowane są dziecku spółgłoski w sylabach otwartych. Sylaby są powtarzane, rozpoznawane i odczytywane w opozycjach wg porządku: od sylab otwartych do zamkniętych, od zbudowanych z prymarnych spółgłosek do sekundarnych, od prostych wyrazów do złożonych i wreszcie odczytywania zdań i tekstu. Sylaby, które dziecko poznaje podczas zajęć pełnią rolę wzorca, służącego do odczytywania nowych wyrazów. Umiejętność samodzielnego odczytywania sylab i powstałych wyrazów ( czasami zupełnie przypadkowo) pozwoli dziecku w przyszłości  na samodzielne szybkie czytanie tekstu. Przygotowując dziecko do nauki czytania autorka podkreśla systematyczne przygotowanie go w zakresie ćwiczeń ogólnorozwojowych dotyczących: małej i dużej motoryki, percepcji: słuchowej, wzrokowej; ćwiczenia pamięci i operacji myślowych.

                                                                                                                                  J.Cieszyńska